De plaatsjes langs de Moezel hebben een oubollig imago, maar steeds vaker verrassen ze jong en oud met de zuidelijk aandoende wijnhellingen, eeuwenoude burchten en de Moezel zelf, die mooi door het land kronkelt. In het kader van: weinig tijd, optimale beleving ben ik afgereisd naar de Moezel. Vergeet Motorcycle Diaries, Santiago de Compostela en de Amstel Gold Race: in de Moezel moet je zijn voor een goede roadtrip!
Dinsdag – veel te vroeg
De drukte van Keulen achter me latend begeef ik me op steeds heuvelachtiger terrein. De schilderachtige Moezelvallei lacht me tegemoet, met haar wisselende hoogten en idyllische zijdalen. De kronkelende rivier is groengekleurd vanwege de blauwalg; een mooie effect met de evenzo groene hellingen aan haar oever. Ik overnacht bij Hotel Lellmann, in het plaatsje Löf. Dit blijkt een prima uitgangspunt voor alle activiteiten op en langs de Moezel. Mijn persoonlijke favoriet: wijn! En laat dit nou dé wijnregio bij uitstek zijn.
I love Löf
Direct naast het hotel loopt een mooie wijnroute die me langs – en soms dwars door – de oudste wijngaarden van Duitsland leidt. Langs de rivier bebouwen vandaag de dag zo’n 5000 wijnboeren ruim 9000 hectare wijngaarden! De wereldberoemde Moezelwijnen danken hun unieke zoete smaken aan het klimaat. Maar ook de liefhebbers van de droge wijn (zoals ik) komen aan hun trekken. Wijnboeren produceren er namelijk voortreffelijke, veelvuldige bekroonde ‘feinherbe’. En: sinds het eind van de jaren tachtig komen er ook weer rode wijnen voor, met de Spagburgunder en Dornfelder als belangrijkste druivenrassen.
Alken
De wijnranken blijven mijn trouwe metgezel terwijl ik naar het hart van Alken wandel. Aangekomen in het dorpje begeef ik me midden in een Duitse ansichtkaart. Historische vakwerkhuizen, smalle kasseien straatjes en prachtige poorten versierd met druivenplanten: het houdt niet op. Ik breng een bezoekje aan het wijnhuis van Anton Hammes, een oude wijnmakerij. De enthousiaste eigenaar leidt me rond door de imposante wijnkelder. De herkenbare koele en muffige geur van een oude kelder versterken het mysterieuze karakter van de donkere ruimtes. Op het kneuterige maar gezellige terrasje geniet ik van een mooie Riesling en het zachte geroezemoes om me heen.
Woensdag – Tussenstop Cochem
Na een uitgebreid ontbijtbuffet en een plons in het zwembad stap ik in de auto en vervolg mijn weg naar het zuidelijker gelegen Reil. Voordat ik hier aankom stop ik even in Cochem. In dit blog hebben we al eerder geschreven over de bijzonderheden van dit stadje, en ik moet zeggen dat ik blij verrast ben! Het (letterlijke) hoogtepunt is uiteraard de Rijksburg Cochem. Het kasteel torent Disney-waardig boven het oude stadje uit. Zwetend loop ik naar boven, een klim van zo’n 20 minuten. Sommigen zijn zo slim geweest om een taxi te nemen. Net als tientallen andere bezoekers maar ik precies dezelfde foto van het fenomenale uitzicht.
Toeristentrekpleister
De pittoreske straatjes staan vol met gezellige barretjes, ijswinkels, snuisterijwinkels en restaurants. Hoewel het toeristengehalte erg hoog is kom ik helemaal in de vakantiesferen en besluit spontaan een boottocht te maken. In de verschillende dorpjes aan deze mooie rivier kun je opstappen voor een tocht over het water, waarbij je van het ene Moezelstadje naar het andere vaart. Bovendien hoef je alleen maar op je kont te zitten, de informatie die gegeven wordt op te slaan en van het uitzicht te genieten. Zonder enige inspanning dus!
Donderdag – het reilen en zeilen in Reil
De zon laat zich vandaag helaas niet zien maar dat maakt de omgeving niet minder mooi. Onderweg kom ik veel fietsers tegen. De omgeving is hier uitermate geschikt voor, omdat het terrein over het algemeen vrij vlak is. De wijnranken daar gelaten natuurlijk. De overtreffende trap van een steile wijngaard is de Calmont bij Bremm. Wie een bijzondere kick zoekt en geen last van duizeligheid heeft, kan de helling bedwingen langs een smal, drie kilometer lang voetpad, de Klettersteig. Het pad is met ladders, staalkabels en stijgbeugels veilig en begaanbaar gemaakt. Een echte aanrader!
Aan het einde van de dag plof ik voldaan neer in het restaurant van mijn tijdelijke onderkomen waar ik een waar kleurenpalet aan gerechten voorgeschoteld krijg. Vanachter mijn heerlijke voedselschilderij geniet ik van het uitzicht over de Moezel. Met bijpassend wijntje natuurlijk, om het af te leren.
Check hier wat Oskar te vertellen heeft over De Moezel:
